เด็กตัวเล็ก ๆ ยอมเดินผ่านทางลูกรัง และข้ามดอยไปหลายลูก เพื่ออยากสัมผัสคำว่า ”เรียนหนังสือ”
ปฏิเสธไม่ได้เลยว่า เหตุการณ์เช่นนี้ เกิดขึ้นจริง แม้จะอยู่ในยุคที่ทุกสิ่งทุกอย่าง รวมถึงโลกของเราที่ก้าวหน้าไปไกลจนเราตามไม่ทัน ในขณะเดียวกัน กลับมีบางสิ่งถูกทอดทิ้งไว้เบื้องหลังนั่นคือ โรงเรียนบนดอย โรงเรียนในพื้นที่ห่างไกลทุรกันดาร เป็นโรงเรียนขนาดเล็ก แต่เป็นความหวังเดียวของหมู่บ้าน
อาคารเรียนที่ทรุดโทรม อุปกรณ์การเรียนไม่ครบ เทคโนโลยีที่ทันสมัยนั้นแทบจะไม่มีเลย จำนวนเด็กนักเรียนที่ยากจนด้อยโอกาสก็มีมากเหลือเกิน ครูหนึ่งท่านทำหน้าที่ทุกอย่าง สอนทุกชั้น ทุกวิชาทำหน้าที่เป็นตั้งแต่ภารโรง แม่ครัว กำจัดเหาให้เด็ก ทำทุกๆ อย่างด้วยความเสียสละและจิตวิญญาณของความเป็นครู
เพราะเด็กในวันนี้ คืออนาคตที่สำคัญของประเทศชาติ เมื่อเด็กมีคุณภาพ พวกเขาก็เติบโตไปเป็นผู้ใหญ่ ที่จะพัฒนาชุมชนของตนเองต่อไปได้